Tenime yansıyan yaşam çizgilerinde kaderim kederim ise gözlerimdeki suskunluğum
kırk üç damlalık yaşam yaprağı döküldü buruşuk avuçlarıma
Tenime yansıyan yaşam çizgilerinde kaderim Kederim gözlerimde suskunluğum Lal kalan umutların çığlığına gebe Çaldığın kirpiğimin yazılmayan senaryosuydu Ucunda ben sızım da sen Kırk üç damlalık hayat iksirim Damla damla ölüme yenilen Sonra vazgeçtik geçtim Kurudu göz ucumda yatan gölgen Şimdi şiirleşen bir hikâyeyim kıyıda köşede kalan Haydi kundakla dilimden sızan mistik duaları Havanın yediği elmaya yenilmeyen ölümlü kalmayalım Tövbekâr aminlerde yeniden doğsun sevdanın Anka kuşları Yağmur koksun çocuk saflığımız nisanın öpüşü gibi Hayat ağacına kırk üç damla akıttı ömrüm Gül yaprağına kundaklansada ölüm acı Ölüm zakkum Ve ben sensizliğin şiirleşen hikâyesinde kimsesizim mahmudiye düzkaya |