Sen...
Gününü gün edip,eğlenirken,
....orda burda.

merhaba şair arkadaşım SEN DİYE başlayan şiirleri hep sevmişimdir

Bense..
Açılmışım derme çatma bir sandalla,
Küreksiz, yelkensiz...
Ve, yapayanlız kalmışım,
Hüzün denizinin tam ortasında.
Kim bilir,belkide..!
Çoktan kesilmişti,biletim
Bir tek seni gören gözlerim..
O gerçeği görememişti yine..!

bende zaman zaman hayalini kuararım bir tekne ile uçsuz bucaksız denize açılıp kaybolup gitmeyi

Herşey için,
Çok geç oldu artık,
Kan oturmuş,göz pınarlarıma,
Çapak tutmuş,taşlaşmış acılarım..!
Ve her gece rüyalarımda,
Çöküyor yüreğime,
Karabasan gibi, bütün anılarım...

keşke ağlamak çare olabilseydi yaralar yıkamaya yetseydi gücü onarmaya

Sanki kanım,
Kurumuş,yok olmuş,
İçerim kavrulup,yanmış,erimiş damarlarım...
Artık...
Sensizliğin acısı dolaşır,bütün bedenimde
Her an ağıtlar yakılır,
Buzullaşmış ruhumun,en ücra köşelerinde.

ne yangınlar yanıyor buzullaşmış bendenlerimizde sessiz çığlıkların duyulmadığı

Ne yapsam,ne etsem bir türlü olmuyor....
Vazgeçmedi kötü kader,
Tutmuş yakamı birkere,hiç bırakmıyor..!

Şimdi...
Ateşlerde kalıp, kararan garip yüreğimde
Hüzün demleniyor,katran koyusu...
O ıssız,sensiz,perişan gecelerimde..!

geceler hep katran karası değilmidir hüzünleri demlediğimiz yalnızlığın koyu karanlığında evet öyledir şair öyle
geceler ıssız
geceler katran karası
çığlıklar sessiz

yüreğin var olsun