Yalnız kaldı bir güvercinYalnız kaldı bir güvercin Annesini karga cennetinde boğdular Doygun kargalar uçtu Solucanlar düştü pençelerden Rüzgar terk etti şehri Yalnız kaldı güvercin Ay ışığında suya baktım Bunlar mı kanatlarım Bu tarla, bu gök Oraya nasıl uçarım -ruhunu sat, bin arabama- Issız yolsa kara külüstür arabalar Geldiler yanına güvercinin Bin arabama, götüreyim seni göklere Ama önce kurtul kanatlarından Ruhunu kafese hapset Kafesi yut, ruhunu sat Issız yolda kara küçük külüstür arabalar Yol aldılar Gitti güvercin -kara külüstür arabalar- Kanatlarını yüreklerine koydular Göklere uçmak için yıkanmak gerek Hayır, koşmak gerek, kaçmak Bu küçük cenazeyi dilleriyle kaldırdılar Hiç kimse üzülmedi Öldü güvercin |
gölgelerle kimler oynadı
şiirde örtülü bir felsefe var çok güzel