8
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1629
Okunma
arap bir kadının eline ağıt yakıyordu güneş
gizlice sevişiyordu yalnızlıkla bir kadın
kimse o çocuğu sevmiyordu doğruca
kimse yazmıyordu o şiiri
turuncu bir sevince ağlıyorduk yalnızca
kadınlar oğlan çocuğu bekliyordu tanrıdan
benim keyfim kaçıyordu kadınca
birşeyleri idam ettirmek gerekti artık
ibranice ilahi söylüyordu sakallı adamlar
bu yürüyüş cenaze töreniydi bir aşkın
çocuklar geliyordu
gidiyordu çocuklar
sulu bir yalanın en ortasındaydım
ağlıyordum kısa bir ağıtla
kurşunlar geldi sonra, gitti çocuklar
rahmini tutuyordu kadın karanlığa gebe
arkasında o büyü vardı izliyordu
benim ellerim açıktı tanrıya
kimse o çocuğu sevmiyordu artık
kimse yazmıyordu o şiiri doğruca
Cevap Yaz