Yaprak dökümü başlar ekim gölgesi ömre çökünce
yeni bir şiir doğuruyorum
intihar çiçekleri uçurumunda oysa ölüm son değildi açan her çiçekte yarım kalan dilekler bebek teni yumuşaklığında açan kır menekşesi gibi hayat yudumladığın şeker yanığı kokulu anılar barındırır görünmez iksir akar göz yaşı kıvamında mercan renginde sevda olur dudaklarda sus ecel ile son vals toprak kokar aynaya yansıyan ruhun kırılgan yansımalarıydı gördüklerin dilimin ucunda yabancı lehçede aşk gördüklerin yalnızca yansımaydı belkide tutkulu son vals gibiydi hayat döngüsü yaprak dökümü başlar ekim gölgesi ömre çökünce Mahmudiye Düzkaya |
dilimin ucunda yabancı lehçede aşk
gördüklerin yanızca yansımaydı belkide
tutkulu son vals gibiydi hayat döngüsü
yaprak dökümü başlar ekim gölgesi ömre çökünce
Kutlarım yürek sesinizi sevgiler saygılar...