Vakti saatiŞiirin hikayesini görmek için tıklayın Son istasyon
Vakti saati İsteksiz yorgun adımlarla Bir gün çıkarsın İstasyon garının merdivenlerinden Ya da dolar da vakti saati Tırmandığın yokuşların merdivenlerinden İnersin bir gün gelince vakti saati Hayli zaman geçmiştir boğuşmuşsun Yorgun düşmüşsündür Hayat denizinin dalgalarından Umudunun rengi albayarağı dalgalandıran Göndere bakıp- nice şükürler etmişsindir Memleketim vatanım deyip Ardın sıra gelmişlerdir Hasret oratoryalarıyla döktüğün yaşlar Canından candan öte sevdiklerin arkadaşlar Hep aynı düzlemde seyretmeyen yosma oynaş bir hayatın Çizdiği zikzaklar- takınca çelme Gel de ölmeden ölme dediğin sayısız kimbilir kaç yenilgi Canından bezdirmiştir Gün gelip gülmüş gün olup ağlasan da Ve desen ki kusura kalma hayat Benden aldıklarını sana misliyle iade edemeyeceğim Bir canım var al onu da vakti saati gelince İsteksiz adımlarla çıkarsın bir gün Kalkacak son trene yetişmek için acelen ne İstasyon garının merdivenlerinden Ardın sıra binbir hatıra Gözü yaşlı hayallerin umutların düşlerin Sana bir mendil sallayacak ki mavi ve ıslak Gölgenle bütünleşerek gelince vakti saati O son düdük çaldığında ineceksin Tırmandığın yokuşların merdivenlerinden Yüksel Nimet Apel |