İnsan ömrü her daim dümdüz gitmez. Ömrün de iniş ve çıkışları vardır. Buna etken olan bazen etrafımızda bulunan sahte yüzleri ile şirinliğe soyunanlardır, bazen de can bildiğimiz ama canımıza okuyanlardır.

Bu durumda ilk zorlanan ve zonklayan akıl değil yürektir. İçimizdeki sımsıcak duyguların merkezi yani.

Gel gelelim, elden de bir şey gelmez maalesef. Yüreğimizin sırtını sıvazlayıp, sabır telkin ederiz hep. işkillenmiş ve içimize gerek acabalar gerek kuşkular gerekse de belkileri kuşanmış pişmanlıklar doluşur. Yine Ya Sabır diyerek Hak'ka sığınır ve metanetimizi korumaya çalışırız.

Tahammül gücümüzü aşsa da bunca hengame altından yüzümüzün aydınlığı ile kalkmak muradı ile çırpınırız.

Yürek bu ya işte, Alır başını gider sanki. Bu karanlık da olabilir, bu hüzün yüklü duygular da olabilir, bu göze sökün eden sırılsıklam duygulu anlar da olabilir.

Yeter ki Rabbim bizleri, özünde HAS GÜL'ümüzün kokusu ile haşrolmuşlarla dost eylesin. Amin.

Tebrik ve sevgimle gül yüreğine can. Hep masmavi huzurla kal emi.

Bu hal icine kapanma halidir bazen iyi gelir bazen iyi gelmez hem yanında olsunlar isteyip hemde yalnız kalma arzusu olur insanda doktorlar depresyon diyor adına ilac degil cözüm kendi icinde aslında hayata her şeye ragmen olumlu bakmakta ben kendime böyle bir ilac buldum olumsuzluklara bile olumlu bakıyorum saglıgım icin saygı ve sevgilerimle...

Hayat bazen en zorunu soruyor bilmecelerin şair dost.Ben yalnızlık korkusu dedim bu bilmeceye yanıt olarak