Renksiz Bir Güzyatağımdan hüzün sürdüm yalnızlık diye bir yere buğulu bir kuştu grilikte kelebekse zaten çoktan göçmüştü bu belirsizlik niye gündüzleyin bağrını karanlıklara açan kentte sokaklarıma üşüşen siren sesleri de var oysa unutmuyorum yine de bir vitrin beyazlığını şimdi suç ortağı oluyorum bir kasabanın yiten ışıklarına koparıp saklayabilirim belki gülüşlerinin çılgınlığını ama bu şarkı infaza hazırlıyor kendini intiharsa çoktan işgal etmiş dudaklarımı yolculuklar düşünüyorum bir okyanusun derinliğine akan çiçekler eksem de geçip gittiğim yollara beni bulamıyorlar solup yitiyor çünkü herşey inanmıyorsun bir gömüt sessizliğim hazırladığın afişlerde böylece yabanıl oluyor dünyam limanlarım serüvensiz ama çoktan elveda demiştim kollarının çıplaklığına buzdan yapılsa da bütün yaşama denemelerim uyuyan bir suskunluğum yine de biçimsiz bir yontu renksiz bir güzüm yanıyorum sessizliğime yanıyorum... Ali Tanyıldız |
yolculuklar düşünüyorum
bir okyanusun derinliğine akan
çiçekler eksem de geçip gittiğim yollara
beni bulamıyorlar
solup yitiyor çünkü herşey
kutlarım