Ağlak Şiirdiyorlar ki hep hüzün müdür mayası yollarını gece öğrendiğim bulvarlarını kuşluk vakti çözdüğüm kentlerin vitrinlerinde gülümseyen karşılıksız ve dondurulmuş kadınlarıyla mızmız kaldırımlarında vicdansız yağmurlar içen hesapsız rüzgar saçlarıyla/ menzilime sırnaşan bir mermi midir ayrılıklar tiratım şimdi de ki yanlış bir Lamia eksik bir Leyla sürgünüyüm nehirlerin en üzgün çakıltaşında belki de yalnız bir Nilüfer küskünüyüm öğren ey kalbim kimsesiz bir kadının yüzünde ağlıyor dünya öğrendim hüzündür ütopya ey şairler şaşırmayın artık karanlıkta durmadan ağlayan sahibini arayan şiirlerimin ısırgan çığlığına… Ali K. TANYILDIZ |
ne değerli bir şiir bu böyle
şimdi yine sorguluyorum kendimi
neden herşey hep geç kalıyorum diye
ama yakalayabilmekte önemli..
kutluyorum emeğinizi
saygılar