Yarım kalan şiirsin çayıma gamzen nakış.
Billurlaşan demlerde tebessümün mihmandır.
Berrak bakışlarınla bahara dönerdi kış.
Şimdi yokluk demlerin hüzün tütsülü andır.

İnce belli cerenler efsane mi anlatır?
Süzülür gözlerimden efsane hâlin senin.
Süslenir edan ile albeninle her satır.
Hayallerimi süsler efsanevi desenin.

Hasret demler demliğim dudaklarımda sükut.
İsli çaydanlığımın hikayesi gül misal.
Kırık gönlümde hüzün ney tambur ve dahi ut.
Buğu buğu gülümser seni anlatan masal.

Bazen demim süzinak ıtırlanır seninle.
Dolunayın halesi seni dinler kaç gece.
Çayın demi dem be dem süslenir deseninle.
Çay da aşkla müsavi ikisi de tek hece.

Kaç şiir yazdım çaya ilham oldu gülüşün.
Zarafeti resmettim senin hayalin ile.
İçini sen doldurdun efsane soylu düşün.
Harflerim sükut etti sükutum geldi dile.

Leyla’nın sürmesinden esinlendi kara çay.
Mecnun’un rüyasını şerh etti zaman suya.
Çayı anlattı gece katre katre dolunay.
Kirpiklerin esirken gece vakti uykuya.

Çay demli saatlerim divanlarda misafir.
Semaverin türküsü oldu demlik güzeli.
Cama yansıyan sözler albeni soylu safir.
Bardağa nakış oldu Leyla’nın zambak eli.
Ankara,27.03.2015 İ.K