Bilirmisin evlat?...
Bir evlat nasıl büyütülüyor?
Pamuklara sardık,
Yemedik yedirdik,
Mermer saksıda,
Topraksız çiçek büyüttük.
Uykusuzluklara uykularımızı verdik.

Ah ! be evlat...
Neden ana yüreğini niçin üzersin?
Bin tane sevgilin olsa,
Bin tane eşin olsa,
Hiç biri ananın yerini tutmaz.
Çok sevgilin eşin olur,ama...
Bir ana daha olamaz hayatında.

Sakın evlat !
Üzme anneciğini,
Üzmeyelim analarımı,babalarımızı.
Hiç bir evlat,
Ana baba bedduası almasın.
Yoksa, iki yakası bir araya gelmez.
CENNET Anaların ayağı altındadır.

Bunu unutma evlat !
Git! ellerine kapan.
Yüreğin merhamete gelsin.
Duyar kibiyim, kalbinin feryatlarını.
Sırtında kÂbe’ye götürüp, getirsen,
Ananın hakkın’ı yine ödeyemezsin.

Şunu bil evlat !
Bir gün sende ana,
Yada baba olacaksın.
Ne ekerse insan oğlu,
Bir gün mutlaka onu biçermiş.
Anaların duaları ile büyüdük,
Onların duaları korunuyor,
Ve onların sayesinde yaşıyoruz.

BAK Evlat !
Yemeyip yedirerek,
Giymeyip giydirerek,
Hep böyle büyüttüler bizi.
Ninnileri ve masalları ile,
Gecelerinin uykularını bölerek.

AH BE EVLAT !
Bilirim ki için yanar,
Pişman olmuşundur söylediklerine.
Muhakkak affeder anacığın seni,
Anadır sonuçta...
Et tırnaktan ayrılır mı hiç !
Belki biraz kızar ama yufkadır yüreği.
Bence hiç vakit kaybetme,
Sarılın koklaşın,kucaklaşın,
Daha fazla üzülmeden ikiniz de.


Son sözüm evlat !
Bir ana olarak diyorum ki...
Beni terkettiğin gün !
Bir kuş al kanadını kopar,
yüreğini çıkar, eline al.
Çünkü, kanadını kopardığın,
Yüreğini çıkarıp eline aldığın kuş,
BEN OLACAĞIM...




Şair : adalet pelit