Benim sevdiğimdi...
O benim herşeyimdi.
Benim sevdiğim öylesine mükemmeldi.
Kara derin gözlerindeki engin mananın dışında.
Ne düşündüğünü daima saklayan haliyle,
Bazen beni hiçbir zaman sevmedi diye düşünüyorum.
Şimdi senin şarkın çalıyorken,
Sensizliğin acılarından.
Zaten senden bana hep hasret şarkıları kaldı.
Hüzünlü melodiler çaldıkça radyoda...
Mevsimlerin de kendine has nasıl bir iklimi varsa,
Sende öylesin değişken.
Terkedip gidişinden belli değil mi ?
Oysa yolculuktan yeni dönmüştüm ki...
Bomboş buldum işte evi.
Öylece yığılıp kalmışım üstüm başımla.
Ve öylesine dalgın gözlerimde sen !
Şimdi ise odam dağınık tıpkı beynim gibi.
Eşyalar bir şekilde durdukları yerde eğreti...
Bende eğretiyim onlar gibi bu evde.
Ne yerim belli ne yurdum belli.
Onlar şimdi durdukları köşelerde...
Sahibi olacakları mekanların rüyasındalar.
Ben ise senli hasretlerde kabuslar içindeyim.
Bastırılmış özlemlerimi halaç yapıyorum.
Kararmış çehremin altında bir sürü şekilcik...
Tıpkı mozayik taşları gibi,
Hatıralarım ve özlemlerim muhafazaya alınmış.
Salonun taşlarına bakıp dalan gözlerimle hatıraları arar gibi,
Kimbilir keskin çizgilerin içine,
Bilmem hangi günün sayfaları girivermiş.,
Baktıkça gözlerimde kıvılcım karışımı,
Hüzün gözyaşları akıveriyor.
Neden tanrım neden tutamıyorum gözyaşlarımı;
Nedir benim böylesine canımı acıtan.
Aşkın girdabında kaybolurcasına
Benliğimi kemiren duygular nedir tanrım !
Bakışlarımı yerden çekiyorum biran;
Penceremden yağan yağmuru seyrediyorum.
Kaldırım taşların ıslaklığı gözlerimi andırıyor.
Yağmur sesi kulaklarımda bir dans müziği.
Hatıralarım yeniden canlanıyor.
Nereye dönsem ne tarafa baksam yine o,
Yine onlu saatlerim unutulması zor.
Gözlerimi kapatıp uyuması zor.
Zor sevgilim zor hayat sensiz çok zor.
Kaldım odamda yanlız işte !
Gidenin ardından bakar gibi kapıda gözüm.
Belki dönersin geri kimbilir ?
Ne olur dönse; zamanı geriye almak varya...
Yeniden burada olsan Tanrım ! bu mümkünmü?
Olabilirmi böyle birşey ?
Tam kaybettim derken kazanmak.
Yeniden, hayata yeniden başlamak.
Sevgilim sana yeniden sarılmak.
Mümkünmü acaba tanrımmmm !!!
Seni pişmanlıklarda aramak.
Bu evin içinde sen olduğun zaman,
Bir manamız vardı.
Şimdi ise odada herşey yer değiştiriyor.
Eşyalar üstüme üstüme yürümenin telaşında.
Onlar bile yanlızlıkla şikayet ediyor.
Sensizliğe isyan ediyor bak hepsi !
Ah hayatımın anlamı ! senin zikrin ne güzeldi.
Neden böyle oldu, oldu da iyimi oldu ?
Kim kendi kaderini keşfetmiş ki ben bileyim.
Şimdi telefon çalsa sen arasan .
Pişmanım geliyorum desen ne olurdu .
Bir komşuya gitmiş gibi tekrar dönsen.
Ne olurdu Tanrım ne olurdu sanki...
Yan komşuya gitmiş gibi tekrar gelsen !!!


şair:adalet pelit


13 mart 2008