Ne vardı kanayacak kalbim.kar yağıyordu acının kuyruğundaydık -ceylanlar gibi inmiştik suyun kokusuna yazılan hecelere- ellerimiz kan içindeydi ve ne kötü kandırılmıştık bula bula kelimelere sevdalanmıştık ah ! ne vardı kanayacak kalbim üç beş satıra ne vardı kar yağıyordu ağdalanamayan yalnızlığın şizofrenik gözleriydim dehşeti anlatan satırların ardı sıra asılı kalan- kahrolayım yalanım varsa bütün vapurlar ağlıyordu ah yâr. kim durdurur kanamasını dudaklarımın akla düştüğünde; -KIYILMAZ MALLARIN BIRAKILACAĞI GÜN- teselli dediğin ne işe yarar . kim ağırlar sefil, zelil yolculuğumu ah mavi bir sancı yoklar bileklerimi usulca kapanıyor şehrin gözleri gecenin koynunda kalakalıyorum kar yağıyor.. ince parmaklarınla tütün sarışın düşüyor aklıma canım yanıyor şehir inadına susuyor sarı şapkalı bir kadın ana arterini zorluyor şehrin namus kriterleri izin vermiyor gözlerindeki isterik bakışlara sakalları uzamış bir adam goşist bir ıslıkla giriyor varoşların kiremit kızılı sancılarına kar yağıyor duvarlarda tekmil sloganlar solmuş canım yanıyor yak artık sigaranı... yak artık sigaranı; sarışapkalı kadın bedenindeki kokudan iğrenerek tükür diline yapışan tütünleri / ki şiir böyle sürmemeliydi / hangi ikinci sınıf tanrıyla seviştin kimbilir sevişmemelisin kahrolası işini yap ve çık görmüyor musun kar yağıyor nasıl korkunç, nasıl deli tanrılar kendini ısıtmaktan aciz nasıl ısıtırlar acıyla kavrulan bedeni / ki şiir bundan bahis bile etmez / sonraya sakla EN SONRAYA en çok bahar yakışır yenilmiş bir ihtilalin yaralarını sarmaya en çok bahar yakışır keklik gagasına düzülen methiyeleri merhem niyetine kanayan yanlara tutmaya / ki şiir bununla da ilgili değil / ve fakat en çok kış yakışır lanetli bir yenilginin iz düşümünü kirpik uçlarında taşımaya ALLAH biliyor. / ki şiirin bundan haberi bile yok / kar yağıyor tanrıların soylu bakışları bile toprağa değiyor.. yak artık sigaranı / ki şiir devam etsin / kanama sürsün İSMİ SÜBHAN AŞKINA |
gecenin koynunda kalakalıyorum
kar yağıyor..
YÜREĞİNDE RENKLER SOLMASIN SAYGILAR...