geceleri sevdiğin şarkının canını acıtması gibi
bazen bir sızı
bir ince dokunuş bazen
yarası kapanmayan ufak bir çocuk
hep ağlayan hep kanayan yanıyla hayatın
zorla ve öteleyerek yaşadıklarımızın içinde
sağılırcasına bir çocukla
anne olmakla eş değer
bir boşluk tarifsiz
bir kuytuda gizlenen ruhların dansı
bir an, bir ses gibi bazen

yok olmanın tarifsiz sancızı
hiç dinmeyen, ilaç istemeyen
var olmaya da pek hevesli değil hani
hep aynı şarkıyı dinlerken
aynı yolları yürümek gibi
hep aynı

saklamaktan yoruldum
aynalara bakmaktan ve ağlamaktan
yüreğimin paramparça halini
anlatamadığım kimseleri
karın ağrılarımı
yorgunluklarımı
sevdalarımı
aramaktan yoruldum

sen ne sandın ki sevgili
zaman dediğin iplik misali
bir o yana bir bu yana sararken
kuytularda dans eden ruhun
uyanmayacak mı sandın uykusundan