Gönül...!
Boş yere feleğe,eyleme minnet
Nöbetlere girip,geçirme cinnet Dengini bulmuşsan,her taraf Cennet Denksiz yar yük olur,başına gönül... Vayki asksiz geçen bir ömure vay Almamışsan eğer,bir sevdadan pay Sevdasız bir ömrü,yaşanmamış say Koca hayat geçer,boşuna gönül... Dünya güzel,hayat kısa ey gönül! Dertler yaban otu,aşk yürekte gül Ecel geldiğinde,istersen üzül Bakmıyor gözünün, yaşına gönül... Git dersin yürekten,hiç gitmiyorki Aşk kalpte iltica,sır yetmiyorki Güzelmiş çirkinmiş ,farketmiyorki Vurgunsan birinin, kaşına gönül... Ne gemileri yak,ne arkana bak Al sevdanı götür,ateşlere yak Huzur sofrasına,bir de yumruk çak Öyle bir giderki,hoşuna gönül... Zaman bir Okyanus,bizler bir damla Geçmiyor bu ömür,hüzünle gamla Fırsatı kaçırma,ararsın mumla Son yazıyor mezar,taşına gönül... Ozan Karapece |