Yemyeşil bir dünyanın,hisli çocuklarıydık
Masmavi bir gökyüzü,sunulmuştu bizlere
Maddeyi tanıdıkça,hislerimizden caydık
Döndük ruhsuz bedene,perde indi gözlere

Köprü kurmak yerine,duvar ördük yollara
Bu yüzden bu alemde,döndük yalnız kullara
Akademi,Fakülte,gitsekte okullara...
Çağdaş birer cahiliz,yarış girdi özlere

Oysaki anlaşılmak, için değil dünyaya
Anlamak için geldik,ne gerek var bu "hay"a?
Bencillik kanatlanmış,öz veri kalmış yaya
Düz ovada yorulduk,bitap düştü dizlere

Gerçeği göz göremez,yürek hissetmedikçe
Adalet yürüyemez,tecelli etmedikçe
İlim ,İrfan üremez,ruha hükmetmedikçe
Dilsiz Şeytan türedi,maske indi yüzlere

Hep bana,ya Rab bana,fitne fesat kol gezer
"Biraz daha"hırsları,var olan yoku ezer
Dünya malı arttıkça,maneviyattan bezer
Rastlamak mümkün değil,insanlıktan izlere

Dünyadaki en güzel resimdir, gerçek hayat
Hiç silgi kullanmadan,çizmişsen işte sanat!
Ruha terbiye gerek,fani bedene rahat
Metalleşmiş "mal"(!)ları,yükleyin öküzlere!

Ozan karapece