Bir zamanlar ağa idim, bey idim
Bel büküldü diz yoruldu yaş vurdu
Veren el`dim gönüllerde ney idim,
Ceylan gözlü Hilal gibi kaş vurdu

Nefesim daralır yüreğim buzda,
Ağzımın tadı yok yemekte tuzda,
Dost diyerek yaslandığım omuzda,
Yürek vurdu,gönül vurdu,baş vurdu

Ömrümün tireni ,gelip geçerken,
Son istasyon kayıp,son heves erken,
Alıştım darbeye iki üç derken,
Yetmez deyip vefasızlar,beş vurdu

Dünyanın direği çatladı artık
Sabır taşı çoktan patladı artık
Kötüler iyiyi katladı artık
Umut vurdu ,hayal vurdu,düş vurdu

Hep yarına baktım dönmedim düne,
Kıyam ettim zalimlerin zulmüne,
Eğilmeden geldim Şükür bu güne,
Damga vurdu,mühür vurdu,fiş vurdu

Helal yedim meyletmedim harama
Razı oldum Meclisteki sırama
Rüzgara vermezdim bahtımı ama,
Can dediğim o nankörler,taş vurdu

Taşı sıkar su çıkarıp içerdim
Kan doğrayıp ekmeğime aş yerdim
Bükülmez bileğim Aslanım derdim,
Hazan vurdu,boran vurdu,kış vurdu

Son yaz bitti,gelmez artık baharım
Haziranda yağmur Temmuzda "kar"ım
Kuzu postu giymiş meğer dostlarım,
Fitne vurdu,fesat vurdu,keş vurdu
Ozan Karapece