elbise giymiş orangutanlara benzeyeceğiz
ormanları katlettikçe
bir zaman sonra
elmas diye
gömdüğümüz madencileri
bırakacağız yeni nesillere
dibine vurdukça insanlığın
ıssızlaşacağız kara afrika gibi
saklanacağız
muhtaç olacağız
birbirimizin değil
hayvanların gölgesine



içimizi bile yalan giydirmiyor muyuz siyâset için
hemen kabataş devrine!
pası başkasına atmıyor muyuz hemen
hemen penguen belgeseline!
aynı değil mi hep sebep
benim nükleerin senin nükleerini dövemeyince
en ufak menfaat olunca hemen pas arası?
farkında değilmişiz gibi yapmıyor muyuz
doğa hergün tükürdüğünde yüzümüze
ölümler bile doğallığını kaybetmedi mi yeterince?




hâlâ gül açmasını bekliyoruz
bunca hırsın suladığı tarlada
hem de inanarak
ne Musa’nın gemisindekilere benziyoruz
ne İsa’nın mesihlerine
hepimi sahabiyiz sözümona
hepimiz hazreti Ali
ne Ömer’in adaleti kalmış ortada
ne peygamberin saf ümmeti




giderek kirleniyor dünyanın güvertesi
silahlanıyoruz doymak bilmez bir açlığa
zenginleşiyoruz giderek!
satın alamayacağımız hiçbir şey kalmadı çok şükür- satmayacağımız-
şehir mezarlığına gömdük tek tanrılı dinleri
ki; inandığımız tek şey güç
kokuştukça parfümlere sarılıyoruz nedense
otoyollar icat ettik menfaatlerimiz çakışmasın
çarpışmadan dönüşümüzü bulalım diye
hâlâ seviniyor
ve inanıyoruz maaile
güvercinlerin göğünde kartalız
o beyaz kar masalındaki siyah objeyiz diye!
-insanız diye-




ToprağınSesi



.