Feryad...// Kör etmiş gözünü nefret büyüsü Tarife sığmayan gayya kuyusu Kendine çekermiş beni görünce Cümlen, hislerini ele verince O lahza yıkıldım noktadan önce // Büyüsem de, malûm senden küçüğüm Yol yordam bilmeden çözülmez düğüm Öldüm, öleceğim kadar desem de Kalbime dokunan mavzer desem de Hiddetten bekleme yarar desem de Yetim ağıdına döndü sözlerim Gamla yunulunca, puslu gözlerim Hatırla, eşikten döndüğüm günü Başıma kaktın ya her daim dünü Kaç defa durup da ardıma baktım Kirlenmiş tek sayfa yoktu, apaktım Sanki kar üstünde, yalın ayaktım Zorla sev demedim, demem de zaten Fakat onca insan varken, neden ben Hani, kırçıllı bir kazağın vardı Giyince, yüzünde güller açardı Bir anda ortadan yitti sayemde Desen de, ilk kayıp değil âlemde Keyfini bölmeye yetti sayemde Halbuki yanımda ol diye aldım Başka bir deyişle onu ben çaldım Bu hâl ki canıma tak ettiğinde Yüreğim şefkati hak ettiğinde Belki de bir avuç yünde bulurum Olur ya huzuru ben de bulurum Diyerek yaşandı böyle bir durum Ne kadar kızsan da şu anda bana Kendimi savunmak zor, anlasana Onca yıl inada yenik düşmüşken Hazımsız cümleler bini aşmışken Diyorsun, kendinden bezmiş insanlık Hayata bakışın bile karanlık Bet beniz kalmamış bu nasıl kılık Mazlumu oynamak değil maksadım İstersen vur beni, bitsin feryadım…. Mart/015/NÜS |
saygılarımla
_________selamlar