sıtmalı her bekleyiş sonrası
it gibi titredi içimdeki yokluğun
ve teğet geçti varsıllığın her defasında
tüm kapılarımı



çıktıkça ayak uçlarımdan
bedenimin çatı katına doğru
keskinleşiyor
dokularıma yayılan küf kokusu
ve teras
ve balkonlar
her yer’im
çamaşır iplerine tutturulmuş
notlarla dolu



seni milyonlarca kez çarptığımı hatırlıyorum kendimle
ve çıkardığımı benden seni
üzerime koyup topladığımı
böldüğümü kendimi sana lime lime
ve değişmediğini sonucun
ne ettimse



bir kış günüydü geceden beter
toprağa gömdüğümde yokluğunu
üstüme kargalar üşüştüler
üzerini açık unutmuşum mezarının meğer
ama unutmadım o gudubet günü
öncesindeki çarşambayı
ve sonrasındaki cumayı tarihten silerken!



sırf üşümesin diye vicdanın
örteceğim üzerini bugün
biraz mavi gözyaşı
biraz siyah söz taşı
ve sızınca lacivert kanım
iki omzunun arasından kürek kemiğine doğru
sıcaklığını hissedeceksin
düşbaz yalanların içinde
buz mavisi uyumaların…













Sev_tap