SOBALI ODALARDedem, sedirin ot minderine yaslayıp arkasını, Tabakasından bir tutam tütün alır, İtinayla ve keyifle sararken ’cıgara’sını; Ninem, bağdaş kurup yer minderine, Sürerdi ’ikilik’ bakır cezveyi Mangala, külün kıvılcımlı yerine. Külde pişen kahvenin Köpüğü daha bir koyu olurdu. Kestaneler çıtırdarken sobanın üstünde, Bir de ’Radyo Tiyatrosu’ denk gelirse-kısmete- Mutluluk, aile boyu olurdu... Dışarıda ister tipi olsun, ister fırtına; Parmağımla yazılar yazdığım buğulu camlar izin vermezdi; Huzuru bozacak hiç bir şey İçeri girmezdi. Kaloriferli apartmanlar icat edilmeden önce, ’Sobalı Odalar’ ısıtırdı gönüllerde sevgiyi, bence... Ünal Beşkese |
Mükemmel bir şiirdi. Gönülden kutluyorum. Saygı ve sevgilerimle...