Çocuklar büyüdü devleşen masalların küllerinden bebekler yaprağa yapraklar hayata durdurüzgarlı bir günde yaprak döktü tüm masallar çocuklar ağladı hüzünlü bu ayrılığa o an anneler emzirdi yetim düşleri binlerce tabu yıkıldı bebekler yaprağa yapraklar hayata durdu ıslak bir rüya bıraktı gecenin kadife yastığına yarım kalan öyküler uçuşan kelebekler doğurdu bir kız gülümsedi nisan güneşi gibi ve düşler pazen çiçekli fistan gibi gülümsedi bebekler yaprağa yapraklar hayata durdu sanki bir çıkmazdaydı düşen her yaprak ömründen şiirler çocuklaşan kahkahalar bıraktı ömrüne hiç doğmayan sabaha binlerce mayıs döktü ömrüne nisanlar küs baharın sepetinden düştü tüm masallar toprağa bebekler yaprağa yapraklar hayata tutundu delilikle dahilik çocuksu düşlere yenildi zılgıt çekti sararan masaların yaprak hışırtılı öyküleri bir kızımız olacak şarkısını söyledi anneler pembe panjurlu düşlerinde şimdi kasımın papatyası nisan çocukları doğurdu şiirlerde pamuk prensesler maviye boyadı tüm düşleri sararan yapraklara inat kumrular yuva kurdu tüm düşlere bebekler yaprağa yapraklar hayata tutundu çocuklar büyüdü devleşen masalların küllerinden efsunlu bahar çocukları etek etek çiçek topladı düş ekili tüm öykülerden ve rüzgarlı bir günde yaprak döktü tüm masallar çocuklar ağladı hüzünlü bu ayrılığa o an anneler emzirdi yetim düşleri binlerce tabu yıkıldı bebekler yaprağa yapraklar hayata durdu Mahmudiye Düzkaya |