İKİ NEFESLİK ÖMÜRKimi zaman mahşer günü gibi bir kalabalık bazende kimsesiz yetim yalnızlığı yaşarız hiç durmadan kanayan yaralarımız var kimsenin bilmediği sarıp sarmalayıp bir türlü kurutamadığımız sessiz sedasız içimizde bastırdığımız çığlıklar her yeni gün başka bir hüzün tutar ellerimizden bütün acılar saatlere kurulu sanki kulaklarımızda yankılanan hüzzam makamı oysa ne çok geride bıraktıklarımız ne çok hayallerimiz var zamanımız az konuştuk ,haykırdık hislerimizi anlatmaya yetmedi hiç bir lisan gözlerimiz dalarken ufka yüzümüz solgun, gönlümüz yorgun bir kaç gözyaşı avuçlarımızda susalım sonsuza kadar Ey hayat denilen kargaşa senin iyi ve kötü yüzünü gördüm iki nefeslik ömür tek nefeste ölümsün. |