KALAYCI
Bulamazsın bahtımdan daha kara kap kacak
Hünerli ellerinle parlatsana kalaycı Körükle de sönmesin, iyice yansın ocak Cehennemî ateşle harlatsana kalaycı Önce yıka bir güzel; islerim çalkalansın Nefsime kömür bula; iştihayla yalansın Nişadırlı kalayın, pamuğuna bulansın Derin göçüklerime nur katsana kalaycı Örsün bağrına yatır, çekiçle, acıma, vur Kezzabı dök üstüme; kıvılcımlarda kavur Parçala benliğimi, külümü göğe savur Sözüm geçmez gönlüme, sen çatsana kalaycı Yanları nakışlayıp, perdahlayıp ortayı Sıvazlayıp ovala bu harap kaportayı Selamete dönüştür yaşadığım vartayı Cilayı katmanlara bol atsana kalaycı Yalakta kaldı ölüm; maşa ucunda dirim Ömür boyu dayansın, çabuk kusmasın kirim Ayan beyan ortada; sevapça pek fakirim Günahımı içinde sır tutsana kalaycı Mücella Pakdemir |