Dost Cemalim
Bu gün cemalin göründü uzağım sanma
Dost benden incinir diye her söylenene inanma Bırak sukutu bozulsun kalemin kekeç dilin Boşa hayıflanıp gönlünü sızılama dost cemalim B/ak akşamlar üstüme yorgan Ayaklar dersen kalpten evveli isyanda Dur soluklan desem ayaz vuracak sende İyisi mi tutma beni benden derim Kaygılarım fil/izlenir rüzgârda dost cemalim Elimden gelse suskunluğa asılıp yüreğin Sittir sene küfürler ç/ekerdim yakası açık Palavra bakışlarının cazibesine kapılmadan Ki sende biliyorsun ki saat çok geç Ve kaldırımları mesken edinmiş gün/ah tohumları Oysa ben dost cemalime hep d/ilsizim |