ÇIĞLIK
Yarım kalmış aşkın fırtınasında şehir…
Sokaklar nefti ve tenha. Ücra bir sokağın köşesinde ise terk edilişin gailesindeki kadın; Mutsuz, ağlamaklı haliyle tek başlılığını yaşıyor. Sorgulamalı bakışları çığlık oluyor yaşananlara! Kurumuş dudaklarından çıkan kelimeler anlamsız… Onunla sahip olduğu ilkler ne kadar yalımlıysa; İçindeki yara o kadar narında terk edilişin. Aşk, unutmak ya da geleceğe UMUT’la (onunla) mı bakmaktı? Geçen arabaların siluetinde kendini arıyordu şimdi. Kadın onsuz yaşamaya alışabilecek miydi? ŞUBAT 08 ZONGULDAK |
büyümeye çalıştığım bütün damarlardan zehirleniyorum.
bu kirlilik küçüklükten kalma bir yaramazlık olamaz
bir kadını tamda gitmeye meyletmişken seven kaç erkek kendisini bulması için gitmesine göz yumabilir?
tebrikler sevgili şairim