YOKLUĞUN VAR ŞEHİRDEince bir keman sesi gelir rıhtıma yokluğunun var olduğu puslu bir eylül akşamında... son kez sarılırım kokunu bürünmüş rüzgara... rüzgar hüzün kokuyor... geç olmadan terk ediyorum şimdi rıhtımın kıyısındaki bu şehri, şehrin koynundaki söylenmemiş şiirimizi... ZONGULDAK |
kemanın yayında dile gelirdi çocuk
her gece
parkın bankında yatardı özgünce
öldü sanılırdı
oysa o
hiç çalmayan kemanın sesinde
ölümler takınırdı
adlı bir şiirim vardı onu anımsattın bana
şiirin çok güzel ve duygu yüklüydü...