b’elaca





çözme beni
unuttuklarımla var olmak istiyorum
özümde dağınık hatıralar
gecenin taburesine tüneyip
hu çeken martıları dinliyorum

ilahi yalnızlık, ne güzelsin sen
bulutlarından kutsal su yağarken
dışarının çilesine derviş duruyor kent
ağla diyorum duvarların gözlerine
bereket yazan havaya soluk asıp
şiirler arası yolculuk yapıyorum

çözme beni
mum ışığında okuduğum sensin
gözlerime kaçmış halinle
baktığım her yerdesin
durma rıhtımın eflatun göğsünde
dalgalar hain, karşı kıyı suç
öylesine çekil içime
üzerinde dalgın turna göçü
omuz dağımdan geç
soğuk bir hasret üzeri

İsa’dan önce ki
tarihsizliğim
öyle yırtılmış kitaplar gibi bakma
önsözüm yoktur benim
ardı ırak
önü sırattır yarılı ruhumun

çözme beni
hayali bir istasyonun
rakamsız saatine bakıyorum
trenlerin vagonlarında şairler
yalandan çaldıkları düşleri
ay ışığına yamalıyorlar
ağır zatürre mevsimde
çırılçıplak şarkılar söylüyorum

aslında virane dilin
bilmediğim lisanından öğrendim herşeyi

sen gökyüzünü giyindiğin vakit
bunların hikayesini anlatırım sana
hüzünler bağlaç olur dirençli duyuna
virgül nokta gereksinimi olmadan
anlamları koyarsın heybendeki dünyaya

çözme beni
saklımda yıkılmış öncelerim
inşa edilmiş sonralarım var
bırak dağınık kaldın sakallarım
saçlarımda kaybolsun Babil
dudaklarımın kıvrımında
açık kalmış pencereden bak sonsuza

palyaço
kötü şakalarını alır
gider somurtkan kendine
tarifi yoksun kural hatası ömür
arzın bilmem kaç soluksuzluğuna
hesaplanmamış hayalleri gömer
diyorum ki
sensizliğin illegal acılarına
birde hayati bulgular ekli
korktuğumdan değil
şaşkınlığımdan döküyorum ecel teri
sen şimdi sus
çözme beni

cendere gözlerine bahar gelecek
kentin ahlarına düşecek gülümseme
çocuklar pamuk şekeri düş yiyecek
işte orada
tamda günün ortasında
dizlerine dağılacak
aklımın ve yüreğimin devrimleri

çözme beni
çözmediğin halimle kavra şimdi
yirmidört şubat ihtilaldir
arınmamış aşkla yangın et beni
ne olur çözme beni


...