0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1061
Okunma
Denedim hep unutmayı !
Bileklerimden başladım önce,
Kac kesiğe şahit oldu kılcal damarlarım.
Kaç jilet eskittim.
Kaç şarkının nakaratına astım kendimi.
Kanımı kurban ettim sana ulan.
Aktıkça dahada unutuluyor olma ihtimalin hiç yoktu.
Sol yanıma geçti gözlerin,
Söküldüm bir terzi ipliğini örnek alarak.
Üstelik hiçbir ustanın dikemeyeceği kadar yaralıydım.
Küstahım ben,
Yaran kadar konuş.
Kanadığın kadar sev.
Sevmediğin kadar sus.
Yar’dın oysa sen,
Yara değil.
Bu yaranın ustası sen.
Adı sen.
Katili sen
Kurbanı benim.
Eyvallah...
Adil Karaoğlu
