Bana az verdiklerine sayarak,
Sana en büyük küstahlığı yine ben yapıyorum kader,
Benden aldıklarını da hesaba katarak,
Senden dahasını istiyorum.
Bundan büyük küstahlıkmı olur deme!
Yollarımızı kesiştirerek başlattın bu acıyı,
Benden onu alarak sonumun temelini attın köprü ağzı kıyılara.
Acımın, dirayetimin kefaretini istiyorum ben.
Ben küstahım kader,
Anla beni !
Bana ondan fazla Acı’sını verme.
Denizin bir kenarında duran adam,
O ben değilim kader !
Sevgimin yükünü ayaklarıma değil,
Sol yanıma bağla.
Orda güzelim ben.
Sonra at beni en derinlere.
Yüküm benden, acım bizden daha ağır,
Alınmam merak etme.
Boğulmak hiç bu kadar ölünesi olmamıştı.
Küstahım kader ben ve sana karşı hiçte mahçup değilim.
Alacağın bir hayat daha yok.
Acı’m ?
Geçti bile...

Adil Karaoğlu