Uyuşuyor gözlerim.
Kaşlarım çatık uzun zamandır,
Uyuşuyor gözlerim. Göğüs kafesime çöküyor yokluğun, Sonra bakışlarıma taşıyorum seni. Kör oluyorum !! Cilt altı kanamalarım oluyor bazen, Sol yanımda ki kanaldan akarak başlıyor önce, Gözlerim kan kırmızı, Sen, kırmızı bir şarap eda’sı. Yok ulan diyorum kendime, Sonra, Habil soruyor seni, Habil kanıyor, en saf haliyle. Kabil gülüyor, en kötü haliyle. Kabil ölmüyor. Ben hala yaşıyorum. Sana harman, Sana çatılan kaşlarımla. Sen yok’sun.. Adil Karaoğlu |