sessiz gözlerinde kaybolduğum
bir gece yarısı,
ağlamak düşüyor hıçkırıklarıma
ve sonra anılar dökülüyor bir bir,
bardaktan boşalır gibi
nehir olup hüznün sessizliğine akıyor.

Şimdi bu sessizliğin içinde akıp gidiyorum
Kah ağlıyor kah tebessüm ediyor gözlerim
Tebessüm ederken anılar
Turuncu bir şafak gibi sanki
Yani fırtınanın sürüklemediği
Dingin bir denizin mavi aynasına düşüyor her şey

yaşananları ulu orta görüyorum sanki
hele tebessüm eden gamzelerine
parmaklarımla dokunurken
mevsimlerden hep bahar olan bakışlarının
yere mağrur eğilişini görüyorum.
ve sonra birbirine bakan iki resim gibi
saatlerce gözlerimizi hiç kırpmadan
kesişip daldığımız o anlar düşüyor berrak sulara.

tebessümler yayılıyor yaldızlardan
kirpiklerime sarı bir gülücük yapışıyor
umut doluyor içime
yaşamak oluyorum birdenbire

şubat-2015