SOLGUN KANATLI KELEBEK..GÜLİSTAN..
Köle olarak doğmuştum belki de ben, doğanın renksiz soluk cansız kızı adında ,bu kız canlanmalı dediler yeni harfler türettiler yeni kelimelerden en yeni şarkılar kim bilebilir?niye şu hayat bayılıyordu beni üzsün diye ,acaba


son dirayetim ve son sabrım mı ölçülüyordu?ah canım Yaradanım dan



ama benim hikayelerimin sonu hep iyi bitiyordu dualarım ile zorluyordum ,evet ben zorluyordum


Şu yaşam sayfalarım tanımadığım benimle ilgisi olmayan çok değişik bilemediğim
uzak meridyenlerden
tercümesi olamayacak bir garip tuhaf yabansı bir güç , en güzel kelimelerimi bazen hırsla kapıp çalsa da olsun direnmeli idim yinede


kader denilen tufanda karşılaşırken

insanların ruhlarında kelebek olup gezinmek yumuşacık renkleri giyinirken kısa ömürlü de olsa iyi kötü acıklı sevinçli hikayeleri duymak hayattan ibret almak içindi belkide kim bilir?



buraya mahkum köle kızlardan biriydim sanki ,kalabalık şehirlerden bu vadilere sürülmüş,bu rengarenk görselliğin içerisinde tek solgun renk sen olacaksın diye emredilen zavallıcık solgun yorgun bir kelebek



ama bir tek şey var ki bana şu Minik Reisi gönderdiler

o benim solgun hatlarımı görüp her gün o tatlı enerjisinden veriyordu hem de hiç bıkmadan,aramızdaki bağı anneciği keşfetmiş olacak ki her sabah kahvaltıya koşuyorlardı her şey yolunda idi halsizliğim hariç bunu anlamış olacak ki

Feray hanım bana bir pekmez önerdi elindeki

Harnup pekmezi portakal suyu veya limon ile karıştırıp her sabah bir kaşık iç bakalım güzel kız dedi bak nasıl değişeceksin



onca kapsüller boğazıma takıla takıla inerken bu doğal mis gibi kokan pekmezi hiç ret etmeden içebilirdim,bir kaşık aldım harika idi,yine aldım bir tabak yiyebilirdim



o da nesi yüzüme kan gelmeye başlamıştı,kan kapsüllerini bırakabilirdim ama hayır tedavim devam ediyordu ,o sırada içeriye ince uzun kumral ,biraz sakal bırakmış mavi bir penye ,tek kulağında küçük taşlı bir küpe,kot pantolon,bileğinde kalın deri bir bileklik bembeyaz spor ayakkabıları biri daha girdi



minik reis birdenbire

dayişim dayişim benim !diye bağırırken onu kucakladı gel bakalım dayısının bir tanesi dedi,masamıza oturdu hani bana yok mu bu güzel çöreklerden yoksada hepsini sen mi yedin ufaklık dediğinde bana doğru baktı gülümsüyordu



annem bir şeyler hissetmiş olacak ki Feray hanım ile bir hayli koyu bir bir sohbete dalmıştı,

az sonra kapının önünde beliren Batsy ah benim çilli çitlenbiğim

bir telaşe paldır küldür elinde koskoca beyaz örtü ile kapanmış bir tencere bana yardım edin yardım edin!yoksada bu ağır şeyi elimden atacağım

çok yoruldum çok ,diye bağırıyordu...







SOLGUN KELEBEKLER





Hayatın yasaları değişim için kanatlanırken şimdi

inan yapabileceğim hiç bir şey yok

olimpiyatçıların derecelerini istemesinler benden alamam

halsiz baksanıza güçsüz benim takatsiz şu kollarım

ama harekete geçme zamanı diyorlar

pekala ,o halde haydi gayret umutlarım

kelebeklerim solgun

güven olacak sözler yok gerçek renklerinde

belkide şimdi oyunu başa sarıp kucaklamalı en şeker dilinde

yazıklar olsun bana

sormadan bilemeden ne çok hata yapmışım meğer

bilmediğim denizlerin içerisinde koskoca köpek balıkları

acımasız ne de kötü düşler varmış meğer ruhumda

bak minik reis nasılda mutlu annesi yanında

az sonra heyecanla sarılacak babasına

kızlar kıskanacak onlarda yapışacak paçasına

kendi ailem dediği vadinin en renkli kelebeklerinden yamacına

birazdan şarkılar söyleyecekler

gülümseyeceğim biraz ötede

el çırpacak bende eşlik edeceğim belkide

o da nesi ?

kuvvetli bir kol sarılırken belime

benimle arkadaş olur musun ?sesinde

eşim bu muydu yoksa ileride?

o çiçeklerimi ezen yumurcaklar

bağırırken sizi gidi afacanlar !

yine o ellerim belimde

benim ailem diyecektim

gülümserken

bunlar işte,


evet!

sadece bana ait benim olan bir dünyada

bu tatlı şeyler işte ...


BİRAZDAN O İKSİR PEKMEZ
BİR KAŞIK İÇİMİNDE
KİM BİLİR?
RENKLENECEK BELKİDE
PERDİCİA KALINTILARINDAN BELİREN
O SOLGUN KELEBEKLERDE

...GÜLİSTAN...