Aldığım tüm nefeslerin bedelini ödetiyor hayat...


Hayat denilen yokuşu çıkmaya zorlandığım anlar ve ben gidip bir şiirin dizinin dibinde dinleniyorsam
o şiirde bir şefkat var o şiir belki de tüm kışlara bahar, bilmiyor bilemiyorum!


Bildiğim tek şey sizin şiirlerinizin dizinin dibinde soluklanmanın bana verdiği gücü hissetmemdir.


Ölmek acı değildir yaşam bu kadar acıysa demişti bir şair, evet ölmek acıtmaycak bu saatten sonra beni biliyorum.
Bildiğim birşey daha var ve bu bildiğim herşeyi sıfırlıyor..

Tıpkı sizin dile getirdiğiniz belkide çok uzaklarda olan birinin ahvalinin örneğidir şu dizeleriniz..

" bir kadın ömrünü ekiyor toprağa
solunda bir tutam ağıt
gözlerinde özlem büyütüp
sinesinde acı gizliyor
üstünü örtüp "


Eyvallah...


Evet bugün pazar
bugün pazartesi öncesi, siz şiir olun ben yine gelirim şayet ömrüm yeterse sizi okumaya, belki şiiri dinlemeye
ve dinlendirmeye ruhumu sevgili şaire...