yalnızlığın gözleriyle
herşey görülebilir

...

sırf bayatlasın diye çay
kendimle sohbet ettiğim
dağınık bir gece

aslında her düşün hesabını yapmak
insanın doğasına aykırı
gelişi güzel hayalleri serip kente
arkası mahşer fonuyla seyredebilirim

dizleri kırılmış yorgunluklarıyla
pütürlü kavgalar eden duvar insanlar
sevişmekten bihaber
sadece içindeki kırıkları toplar
banttan yayınlanan eskileri açıp
siyah beyaz resimler halinde
katıla, katıla ağlayabilirler

artık gözyaşı bir yazgıdır
edebi meczupluğun ahiretine
imgeler asit yağmuru gibi
çağ öncesi şiirleri eritir
yeni dünya düzeniyle
sade bir anlatım katıp
paragraf başı uyuşturabilir mısraları

çoğu suretlerin
kendini bile tanıyamadığı
paramparça aynalar senfonisi
geceyi sıfırla vurunca
artık geçmişte kalmış günün
gelmiş zamana
gömüldüğünü anlayabilirim

bir yerlerde hasret gömmüş sevgililer
ellerindeki yürekle kazdıkları yerden
en taze haliyle çıkarır özlemleri
üzerilerine giydikleri hüzzamla
bam teli kopuk şarkılar çalıp
uzağın geometrik parçalanmasına
derviş mektupları yazarlar

ki bunları birebir bilen ruhum
her zaman en sadık deliliğimdir
aşk mantığın kör noktasında başlar
yüreğin dehlizinde biter
bu bir suç duyurusudur
en canlı yerinde
kanaya, kanaya yaşadıklarımdır

şimdi ağır bir roman uykusuzluğuna
kenti ayraç yaparak
kirpiklerimden tramvayları düşürebilirim
musluktan damlayan suyun sesiyle
vapurlar geçer tavandan
masanın coğrafyasına dağılmış
çürük şiirleri buruşturup
güverteye atabilirim

kurgulanmış yalnızlıkla
hep bir yanı eksik kalmış gerçeğe
hayatı anlatmak
becerinin dönüm noktası
yalnızlığın gözleriyle anlattıklarım
hayal mahsulü bir film senaryosu olabilir
her ispatsız görünen
kısa metrajlı bir yalandır
yada yalan içinde doğmuş doğrulardır


kahin bir uyanışla
nerede olduğunu bilmeyen sus insanların
seviyesi düşük konuşmalarla
mantık öldürdüğünü bilirim

artık varsayılan herşeyin
yaşamdan çıkarıldığı
bölündüğü
çarpıldığı
toplandığı
eşittir
bilinmeyenler zamanıdır

uykusu kaçmış şiirlerin kent hikayelerine notları...