Daha doğar doğmaz ağlattın beni
Büyüdüm alladın pulladın başımı duvakladın
Çoluğa çocuğa kattın beni
Döndün durdun kendi etrafında ,
Çaktırmadan döndürdün bizi yalan ,dünya
Kimi seninle döndü düzenbaz oldu hirsız kapkaççı oldu
Kimi baygın gözlerle çakmak koklar ,
Kimi öksüz kalbi delik kan damlar
Mayışmış akıl yetmez yapıştırmaya uhu koklar
Kiminin arı namusu yok
şereften geçinir
Kimi püsküllü tespihinin imbiğine salladı seni zil zurna
Sen fırıl- fırıl dön dünya
Oysa her yanı şerefsizlik ti,

Kimi döne döne semazen oldu

Güzelde döndü çirkinde döndü seninle
İçindeki iyiyle kötüyü kimse bilmez
Karnında ne çok çöplük var kokusu davlumbazdan çıkar
senin içinde herkes düşler kurar kendine
Şelale gözyaşı taşıyorsun sen daha ne dönüyorsun

Kalbinde daha kaç mezar açacaksın sen
Fırıldaksın umurunda değil küçük kıyametler
Büyük kıyametini/mi bekliyorsun doymadın mı ?
Sinen de döndüğün sayın kadar ölü çocuklar var
Tandırlı gecelerde sabaha uzayan tırnak kazırken yarayı
İçindeki çiğlıkları suskulara saramadın
Sen hala dönüyorsun fırıldak ....
Bazen bir çocuğun fırfırında
Bazen haşarı bir veledin tahta topacında dönüyorsun
Çamaşır makinası da senin gibi dönüyor
O’kirlileri yıkıyor
Senin hiç umurunda değil içindeki kirloşlar ,
Göze kalem diye çekilen acıları
Akla zincir vurulan ,yaraları görmüyorsun
Hiç bir şey senin umurunda değil fırıldak dünya
Ne halleri varsa görsün diyorsun
Öyle gizli gizli dönüyorsun
Kimsecikler fark etmez
Döne ,
Döne,
Kıyameti bekliyorsun
Fırıldak dünya .....

Nurcihan Erdogan