Hasret kandiliydim, tükendi yağım
Ölmüş kimliğimde, güç bela sağım
Kördüğüm olup ta, yandı ayağım
Küstü ateşine küller, dönmedi


Çağlıyor acısı, değil farkında
Coşkun su olmuşum, hayat arkında
Bir yudum umut yok, sevda çarkında
eserken can yaktı yeller, dönmedi


Bozulmaz büyü mü, sihir mi bu hal
Derdi ilaç yaptım, şarabı zülal
Yoksa da ayrılık sözüne mahal
Müebbete çıktı fallar, dönmedi


Etimde sarkınan candan usandım
O’ da benim kadar, sevecek sandım
Azrail atına, çok çabuk bindim
Bahar yedi çıplak dallar, dönmedi


Selamı sabahı bildi günahtan
Sayıyor kendini ulu ilahtan
Hiç mi korkmuyor ki yüce Allah tan
Başka beli sardı eller, dönmedi


Günleri ayları düşmandan saydım
Rüyaydı delirten, uyandım, aydım
Çoraktı sevgimiz, usandım, caydım
Çiçekle donandı çöller, dönmedi










Gülşah Gayret
Tekirdağ




_