ZAMANSIZ YOLCULUKLAR
Hiçlerin varlıksız yokluğu
Kadar can yakıcı Güneşin terk edişi… Linç edildi ay ve yıldız Yokluğunda ve mum ışığında Zamansız yolculuklar Sırra kadem basmış nice yolcu: Tüm sevdiklerim tarafınca terk edildiğim. Yansıtamadığım ne çok itiraf Kâh çocuk kâh adam Kâh güleç Hepten somurtuk Olmazın oluru nice mizaç… Ters yüz olmak Bu olsa gerek Gölgesinde bulutların Oynaşırken ay ışığı İmgeleri yıldızların nasıl da ayrı ve farklı Tümlerken gece bir kez daha O aydınlık yanımı. Biraz ayrık belki de Hatta aykırı alabildiğine Sığınmak izbelere Sığamazken yere göğe. Yitik sevdalar kazılı Gövdesine ulu çınarın Gölgesinde sevişirken siluetler. Karanlık suların mizacı Ters düşen o fevri nispetiyle Hatta o derin acı nüksederken Nasıl da bitimsiz ve biteviye. Az da olsa derdi tasası Biter mi yoksunluğu sevdanın, söyle Özlemi, kavgası ve yaftası Bir adım ötemde. |
Özlem Demirkaya