9
Yorum
12
Beğeni
5,0
Puan
1348
Okunma

ne zaman
miladına gitsem ezberdeki saygının
cemre nefesinde heyecandan
gölgesi çiçeklere düşer duygusallığın
gözlere süzülürken bilginin renkleri
gün be gün artan meraktı öğrenmek
eskimeyen alışkanlık bu tükenmeyen sevgi
ömürdeki servetin en güzeli düşünebilmek
yükü ağır tende can için
üstüne gitmek hüner sayılır adı zorun
akan suların durduğu yer var derin
hatıralardan hayallere eli uzanırken huzurun
isteyene, vesile çok gönüllerin köprüsüne
işte yine kulaklarını çınlattım ey vefa
duman elbette karışır esen yellere
unutmak yalan, külün soğumaz ocağında
20.01.2015 – Ahmet BOZTAŞ
5.0
100% (11)