Ölüm II
sahne: rıhtım
olay: ayrılık zaman: ölüm vakti kişiler: vefalı koca, bekleyen ,seven eş, bakışlarına ilk dogduklarında yerleşen huzunlerle tek kalan yetim minikler sebeb: aclıga mahkum olmamak ve harama el uzatmadan, denizin hırçın kollarında nimet aramak hemde en azgın dalgaların ölüm naraları attıgı bir sonbahar karadenizinde. ölüm nimet gibi denizin ta içinde degil dalgalarında... sonuc : ölüm acı; ayrılık, hepsınden kor acı... ve gözler... anne: iki damla, geride kalan iki koç yigiti için, çocuklar: mahsunluk kaderlerınde var iken , ölüm katlanılmaz ayrılığı salmakta minicik kalblerıne aglamak mı oda ne?... ölüm: ana, baba, yar demeden ve dinlemeden gelen, alıp ,giden..... Özcan ÇIRAK |