Evrimi Aşk
Ateş yoktu.
Kıvılcım yoktu. Kül vardı ellerimde İzafi bir gülüşle, Dudak büktü aşkın en narsist hali Can damarımdan asılıp göğe çekildi İnerek yer çekiminden bir ağacın köküne Düştü aman! Diyerek Aşkı tanımadı. Benden götüreceğin, Kitap sayfalarına düşen Dudak bükülen bir hikâye Ve geni bozulmuş geceler Yaktığı için mabedimi Çürüttüğü için kutsal filizimi Aşk devşirdiği için ruhsuz Gözlerimden çaldığı için arşı âlemi Aşkı tanımıyordu Ve bilemedi Dağ rüzgârlarıyla dağılan şiirlerimi Düşlerde kırılan kristalleri Bütün ölüleri sağa çıkaran Eski bir yazıttı aşk Kitabemin söylencesinde İki cümle kadar uzak Her sildiğimde sen oldun beyaz kâğıt aklığı Yeteneksiz aşkı beceremedi Külünden yanarken ellerim Küstahlığa âşık buldum kendimi |