Yar Elinden
Acılarımı yüklendim sırtıma
Koyuldum ince ve uzun bir yola Az gittim, uz gittim Mecnun’a döndüm Feryadımı bıraktım sağa sola Çöl dedikleri dağ tepe her yer kum Benim çölüm Leyla’sız kalan yolum Bir deli âdem Mecnun dedikleri Bencileyin çölde bulur bir yudum Her bir tepenin ardındaki giz sen Rüzgârla birlikte hep göçüp giden Mecnun’un seraba düştüğü anda Kalbe görünür Leyla her tepeden Aştım çölleri bulamadım çare Kum misali bu gönlüm pare pare Akıl dedikleri nefse düğümlü Ben aklımı yendim de düştüm yâre Dokundum Leyla’ya açıldı perde Leyla bin oldu görüldü her yerde Güneşle konuştum gitmesin diye Tan vakti, ayrılık dönüştü derde Yol üstünde bir virane hansın sen Gelip geçen gariplerden biri ben Leyla dedik, sustuk, kapına geldik Aşk umduk, kefen giydik yar elinden |
Alkışlıyorum güçlü kalemi üstat
Yüreğine sağlık
__________________________________________Selamlar saygılar