SANA AÇIYORUM GÖKYÜZÜNÜ
Düşünsel düşlerde harcıyorum emeğimi
Yine yarınımı borçlanıyorum daha yaşamadan Çıraklık öykülerimin amansızlığına tutunuyorum Garip masallarda avunuyorum her defasında Niçin bir tutam yoksulluk sarıyor gül kurumu Henüz tamamlıyamıyorum gözlerinde büyüklüğümü Sende kalan iki elimi koparıyorum Yer yüzüne indiriyorum yıldızları Ve sana açıyorum gök yüzünü İçimin yansımasını sayıklıyor dudaklarım Kokunun kirlerinde üşüyorum her defasında Uzanamıyorum kaybolan bakışlarına Her anlatmamda şiir oluyor yanakların Pul pul dökülüyor üzerime bakışların Utanıyorum yaşamakla var olmak arasında Diyalektik teoriler çınlıyor kulaklarımda Hesabını yapamıyorum takılıyor gözlerimde ENGİN YILMAZ 19....01....2015 |