BİR HALK KAYBOLUYOR
Bir halk kayboluyor toprak altında ellerimde
Hiç düşünemiyorum nazlı salınan endamını Üzerimden kayıyor gökyüzünün bütün hayalleri Oyuncaklarım vuruluyor tek tek her birinde ayrı yara Bir halk kayboluyor toprak altında ellerimde Spartaküsün sevdasıdır belki yüreklerinde Bütün renkler siliniyor gözlerimde Tutuşuyor mahsumiyetin kızlığı onursal kimliğinde Bir halk kayboluyor toprak altında ellerimde Dirençli yüreğinde konaklıyor barut kokusunun Dağ gülleri susuyor ,gelincikler daha savaşçı Gülüşlerine serpiliyor ateşin kızıllığı Bir halk kayboluyor toprak altında ellerimde Sırasıyla geliyor ölümün orospusu Nadasa bırakıyor yarına yaşamını Bir on veriyor belkide yabani tohumları ENGİN YILMAZ |