Büyüdükçe gidiyorsun içimden gizlice
Tutsak göç yaşıyorum gülüşlerinde
Bana bıraktığın kırık geceden geçiyorum
Kartpostallarla gönderiyorum selamlarımı

Hiç acımıyor yüreğimin sende kalan yarası
Telgrafın tellerine kuşlarda konmuyor artık
Usulca söylüyorum üşüyen türkümüzü
Diline tutuluyorum fukara düşlerimin

Uzak ülkemin mısralarında heceliyorum adını
Not düşüyorum öğrendiğim ilk harfin üstüne
Seviniyorum bana bıraktığın gözlerinde
İki sevgili gibi mendil katlıyorum sabahlara

ilk adımı atıyorum emeklerken uykularında
Alevinde yakıyorum ateşin sıcaklığını
Tutuşuyor baştan sona bedenim
Yok oluyor tükenmeden sende kalanlarım

24 ŞUBAT 2016
ENGİNYILMAZ