ve işte sevgili böyle bakar
Tüm gün yalnızlığımla öylece otururken
Pas tutmuş bir yüreğin ıssız acısı dem vurdu. İnce bir tınıyla dokundu da bamın teline Bir nidayla hayatıma nota oldu. Titrek, yalın ama derinden bir sesle, Öyle bir ruhumu okudu ki o beste. Okurken dudaklarından, Dökülen kelimeler geleceğim. Arkadaki fon müziği kendisi, Ben ise yalnızım işte. O yokken yapayalnız, o varken aşk... Aşkın olduğu yerde yokluktur ben lafzı. Değmeyen nağmelerde okunmayan sızı. Doldurmaya yetmiyor bestemi notalar Virtiözler beceriden yoksun kaldılar, Yedi notanın tınıları yetmiyor anlatmaya Eksik, yazılsa da eksik, okunsa da.. Tek bir yeti buna kabil Bir çift göz! Her bakışında besteden bir nakarat duyarsın. Bazen öfke, çoğunda sevgi ama esasta öz. Işıltı saçar en karanlığında bile. Zahiri sandıkların hepsi ahiri Hayal kurdurtan hayat kurdurtan Gecenin ay ışığında mehtabı ile Görünmez güneşin ışıltısı Bir tek kelime her şeyi en fazla bu kadar anlatabilirdi. O gözlerden dökülen kelimeler Değince gözlerime Aşkın tam da kendisi zuhur eder. Anlatmaya ne lüzum var kendisi bizatihi ise Ve sadece "sağ ol" der Ardından gülümser Ama gözleriyle, derinden Öyle bir bakar ki Sağ olursun gerçekten Hiç bir parçada bu duyguyu bulamazsınız Kelimeler, diller, lisanlar zayıfsınız. Dili bilinmez, yalnızca seven anlar Ve işte sevgili böyle bakar. |