Kan çıktı geceden kalmış anılarımda
ellerim varmadı telefona tam sabah olduğunda
gurur denen illete yenik düştü yüreğim
sesim titredi yine de gitme diyemedim

üzgün,yorgun ve yenik düşmüş kalbim sevdaya
acımasız yıpratılan duygularıma
ağlayan ıpıslak dudaklarıma
ek olarak yanmış kalbimin merkezleri

boş bir siluet etrafı çizili
apar topar kalkmış bir gemi
ve gemi içindeki gizli sevgili
sevenin de buymuş kaderi

riyakar gönlü ve boş bir kalbi
bu sevgiyi yıkmak için yeterliydi
ama o yine güldü
beni benden alıp gitti

ağlamanın çeşitli yolları vardı aşka müteakiben
sen sen diye ağlayan ben
bir de ben ben diye ağlayan sen
bir taraf kendini düşündü hiç ürkütmeden

goncalar,papatyalar dahi anlardı
menekşeler,güller başını öne eğerdi
tekrar dirilirdi bütün çiçekler
bilirim sevda bunları da yiyip bitirirdi

üzüm bağlarında şarap içmek neyime
kan tutar beni konuşamam seninle
yok yere bitti boş umutlar
hayaller toz bulutu kırmızı,mavi kelimelerde

zevkle aşina edildi ruhum acı çekmeye
acılarla büyüdü,ekinler biçti ruhum kelimelere
basta kurtul şu diken diken yaklaşan kibrine
yüreğimin türküleri artık sadece kelimelere

eninde sonunda kırıldı sevda testi yolunda
yana yana,yan yana geçti günler
boş yere gitti dünler
gidenler,gelenler hiç gibi geçenler

loş bir oda,hoş bir ışık ve boş bir bakış
yüreğim ahh yüreğim anlamsız haykırışlarda
sürgün acısı yemiş dilim yakarışlarda
elmalar kopardın yüreğimden tohumuyla