Son gördüğümde başka bir saadet mümkün demiştin
başka bir saadet bu yaşamak oyununda mümkün
Sahi mümkün müydü hangi saadetti bu ve hangi başkaydı
Başka ne demekti
Bu başkanın içine ben dahil miydim

Başkalaşmak üzerine çokça düşünmüştüm son bir kaç aydır
Öyle başkalaşmak ki kendini bile unutmak lazım geldiği fikrine kapılmıştım
uzun düşünmek gecelerinde
Bazı günler hiç düşünmeden ardınsıra dağları geçip bir tepeye çıkıyordum
Bu tepede ruhum ve ben belli konularda sohbet ediyorduk
Yalnızca burada hissediyordum bir ruhum olduğunu
O yüzdendi buraya çıkışlarım ve uzunca süreler hiç inmeyişlerim

Burada bu aşağılık savaş meydanında
Hüzünlerimi bir topak haline getirip yakmaya çalıştım tepenin az ötesinde
Hüzünlerim yanıyordu yanmasına ama
Bir Anka kuşu gibi küllerinden yeniden doğuyordu
Ve gelen o kötücül rüzgarla şehrin dört bir yanına dağılmıştı
benim garabet hüzünlerim

Artık herkeste biraz da benim hüznüm vardı
Herkes bir miktar benim hüznümü yaşıyordu
Kaçmaya çalıştıkça çoğalarak karşıma çıkıyordu
Ne kadar uzağa atarsam atayım geri geliyordu bumerang gibi

İnsanlara benim hüznümü yaşamak gibi bir kötülük yapmıştım
bu sonbahar öncesinde
Tanrı biraz da bundan kızgındı bana
Bundandı ömür boyu acıya mahkum edilişim

Zaten başka türlüsüne alışık değildim ben
Çoğu güzel duygu alışkanlıktan geliyordu zannımca
En çok da hüzün elbisesi yakışıyordu bana
Mutluluk sevinç gibi elbiseler hep biraz bol geliyordu
Al seneye de giyersin denilebilecek cinsten de değildi hiçbiri

Sonunda korkulan oldu artık yeryüzünde benim hüznüm de dolaşıyordu
Kalıcı olmuştu hüznüm bu savaş meydanında
Her yeni yılın tam bu aylarında tam bu vakitlerde
benim hüznümü hissedecekti insanlar ruhlarında

Hala merak ediyorsan ben o saadeti hiç tadamadım
Ve hüznüm de bu bilmem kaç milyar yıllık dünyada hala yaşamakta