Söyle neydi seni böyle kapana kıstıran
Acıyla baltık denizine gitmene sebep olan
Her neyse seni bu kadar yorgun bırakan
Söyle yapmasın
Söyle yormasın artık seni

Neydi ansızın unut diye hatıra oluşturan
Yalanı somutlaştırıp canlı yaptı hatıra
Bak şimdi dört bir yandan getirilen
ve sevinçle gösterilen üzüntülerim
bana meydan okuyor

Puslu bir havada gönül izlerimi
Ağacın buğusuna yazdım
Bir Hayyam kasidesini
Ellerimle toprağa kazıdım
Anı yaşamayı bir karıncadan öğrendim
çok zaman önce

Bana denilen şeylerin
Bir savaşta
Bir muharebede
Siperler ardında
İşe yarayacağını tahmin edemiyordum

Azılı bir sevgili caddemden koşarak
gitmişti savaşa
Savaşta yapmak istediklerinden
hayallerinden bahsetmişti
Sonrasında silah patlayınca
üç metre ötesinde
Bir daha hiç konuşmadı
bahsetmedi sevgilisinden

Anı olarak kalan bir muharebe
Şimdi her gün beynimde
yeniden yaşanmakta
Beynim her gün o karanlık siperi
üç kurşun ağırlığında anıyor

Tanklar geçiyor şehrimin sokaklarından
Tankların yarattığı sarsıntının en çok hissedildiği
apartmanların birinde
zemin katta oturan üç kişilik bir ailenin
en küçük ferdiyim
Tanrım ne olur yıkılmasın sokaklarım
Bu tank şimdi anılarımı ezip geçecek mi?
Çekoslovakya’da savaş biterken
benim yurdumdaki savaş hiç bitmeyecek mi ?

Yapılan incelemeler sonucu
savaş suçu sayılmış
faili meçhul bir cinayetin tek tanığıyım
Tanık olmamdan mütevellit
ellerim kollarım bağlı
Sanık ise alabildiğine soğukkanlı
Ya bir dahaki faili meçhul cinayetin
mağduru ben olursam
Ellerim katili olursa bedenimin
Sonra yukarıda nasıl hesap veririm