UZUN YOLUzun,çok uzun bir yoldu. Düşe kalka savaştığım. yüreğim yara bere içinde. Gönlümse öylesine yorgunki, Nefes nefese.. Kaç bahar geçti bilmiyorum. Ruhumda kaç kara kışlar tükettim. Ne çok zaman oldu gülmeyeli, Ve hatta ağlamayalı. Sayamadım.. Anladımki,bu zor ve uzun yolda. Buz duvarları içinde sıkışıp kalmış, Taş gibi,kaya gibi olmuş,duygularım.. Oysa güneşin ta kendisiydim. Sıcak ve aydınlık. Yakardım gülüşlerimle, Her karanlığı ışık ışık.. Dur dedim yorgun gönlüme. Çekil biraz bir adım geri. Bir mola istedim kendime hayattan. Solmadan sönmeden gözümün feri. Son vermeli artık bu zorlu yola. Sükut ile huzur ile bitmeli zaman. Şimdi durgun denizler gibi dalgasız.. Ve dedimki gönlüme; Bu son demlerinin tadını çıkar. Yaşadığını anla biraz. Sakin vede savaşsız... Gülseren morkan |
Kutluyorum güçlü kalemi
Yüreğin var olsun
__________________________________________________Saygılar selamlar